Therapiesucces door verbinding

Vanuit de literatuur blijkt dat de succes van therapie met name toegeschreven wordt aan de relatie tussen de cliënt en therapeut (Griffin et al., 2004). Binnen de psychologie wordt zelfs 60% van de therapiesucces toegeschreven aan het de kwaliteit van de patient-therapeut relatie (Bannink, 2015). Dit positieve therapiesucces wordt door meerdere onderzoeken onderbouwd voor therapie bij pijnklachten (Hanemaaijer & Nieuwenhuijzen, 2020).

Een verklarende theorie zou de zelfdeterminantietheorie ( Deci & Ryan, 2000) kunnen zijn. Deze beschrijft dat men drie psychologische basisbehoeftes tegemoet zal moeten komen om intrinsieke motivatie te versterken (motvatie van binnen uit). Als de cliënt van binnen uit gemotiveerd is, zal deze ook doorzetten als de fysiotherapeut niet aanwezig is.

Daar tegenover staat extrinsieke motivatie. Dan heb je een straf of beloning nodig om de cliënt te blijven motiveren. Maar als deze vervolgens uitblijft, verdwijnt ook de motivatie van de cliënt. Voor een blijvende gedragsverandering is het dus van belang om te streven naar een intrinsieke motivatie bij de cliënt. Waarbij ook volgens Deci & Ryan een verbondenheid voelen met je omgeving (ofwel met je therapeut) van wezenlijk belang.

Daarnaast is het van belang dat de cliënt zich competent voelt en autonomie ervaart. Competentie komt terug het geven van feedback en bekrachtigen. Autonomie laten ervaren komt terug bij het opstellen van doelen en het stellen van vragen.

Beschrijf in het discussieforum wat jij zou doen om de band met jouw cliënt (vanuit de casus) te versterken, aan de hand van de drie psychologische basisbehoeftes.

Samengevat zijn de drie basisbehoeften:

• Gevoel van competentie; ik kan het!
• Gevoel van autonomie; ik heb invloed op mijn eigen proces.
• Gevoel van verbinding; de omgeving (incl. de mensen) is van belang voor mij. 

(het gehele artikel is terug te vinden in de bibliotheek)